Onderdeel van Navid Nuurs alom bejubelde tentoonstelling ‘Lube Love’ in het Bonnefantenmuseum in Maastricht is The Inker’s Inn, een tattoo parlour op locatie.
Speciaal voor Lube Love ontwiep Navid Nuur een dertigtal tattoos die ter plekke en gratis door Tattoo-profesional Sil Deijs van Tatooshop Players Club Tattoo gezet kunnen worden.
De ontwerpen van Nuur wijken wat af van de verschillende stijlen die normaal zijn in de tattoowereld. Sil Deijs: “Je hebt aan de ene kant van het spectrum ‘ het zeelieden-hart-met-anker’ en aan de andere kant de ontwerpen van Navid. Daartussen liggen heel veel mogelijkheden”
Sil had ook graag de ontwerpen van Navid ingezet voor een mengvorm van ontwerpen die iets dichter zou liggen bij de esthetiek van de tattoosubcultuur, maar hij heeft begrip voor de extreme keus van Nuur.
De ontwerpen van Nuur variëren van tekeningetjes van de werken die in de tentoonstelling te zien zijn tot tekstwerken en ontwerpen die ingaan op de lichamelijke ingreep van de tattoo zelf.
Sil kan zelf een tekening met een scheermesje dat half uit de huid steekt en eentje van een punaise goed waarderen.
Sils lichaam is een collectie van werken van collegae met wie hij vanuit bewondering en respect een stukje huid uitruilt. Hij had ook best zelf een Nuurtje op het lijf willen hebben, maar daar hoorde dan wel bij dat ook Navid Nuur ook zelf onder de naald zou gaan en die wilde dat niet.
Uw reporter gaat voor een combinatie van tattooverwijzing en tekstwerk in Navid Nuurs eigen Dislectika font.
Terwijl Sil de naaldjes het vlees in jaagt vertelt hij over de verschillende soorten tattooeerders, van de dronken amateur met een setje op een feestje tot de mensen die zich Tattoo Artist noemen en voor wie internationale conventies tentoonstellingen zijn, waar ze elkaar scherp houden en professioneel de loef proberen af te steken. Het is net de kunstwereld.
Voor de kunstacademiestudent die het leven zwaar vindt is het wellicht goed om eens met Sil af te spreken zodat hij kan vertellen hoe hij opgeleid werd.
Als onbetaalde kracht mocht hij bij een tattooshop in een hoekje het vak leren, moest eindeloos variaties op tekeningen maken om zijn lijnbekwaamheid en stijl te ontwikkelen. Ondertussen voorzag hij op straat in zijn onderkomen.
Ondanks de herinnering aan armoe en een constant gevoel van honger begeleidt hij het zetten van de tattoo met trots op wat hij kan en waar hij is.
Dat vindt hij ook belangrijk, want het moment van zetten vind hij net zo belangrijk als de tattoo zelf: “Aan de tattoo zit altijd de herinnering van het zetten vast. Als je een fantastische tattoo hebt, maar de artist was een bullebak dan onthou je dat altijd. Heb je een fantastisch feestje waar je te veel van het goede tot je hebt genomen en kom je thuis met een ter plekke gezette tattoo, dan heb je in ieder geval een leuk moment om aan terug te denken, ook al heb je dan de rest van je leven een lelijke amateuristische krabbel op je arm staan.”
Altijd goed nadenken dus..
Wie nu ook graag bij Sil in het Bonnefantenmuseum onder de naald zou willen gaan is er slecht nieuws; The Inker’s Inn is volgeboekt tot het einde van de tentoonstelling.
Maar u kunt natuurlijk altijd de Playersclub Tattoo Maastricht bellen. Dan is het alleen niet meer gratis.
Eerder verschenen: http://trendbeheer.com/2013/10/15/lube-love-navid-nuur-bonnefantenmuseum-maastricht/
Geweldig!
Mooi en dapper Eelco!
Je moet er wat voor over hebben om sterreporter van TB te zijn en te blijven. Hulde.
Leuk stukje ook :)