Met zijn eerste instutionele solo tentoonstelling ‘Who’s speaking?’ toont de kunstenaar (1970, Ingelheim) multi disciplinair werk dat zweeft tussen Hanne Darboven en gay kitsch. Oftewel tussen Hermes en Hermaphroditos.
Over 2 zalen gaat het alle kanten op en heeft het hier en daar nog wat teveel van het goede. Vertrekkend vanuit ‘de tekening’ tot aan performances waarbij de kunstenaar gehypnotiseerd wordt. Griekse mythologische verwijzingen maken het er niet eenvoudiger op, maar dat hoeft ook niet. Het is een gewaagd programma dat curator Ellen Blumenstein de laatste tijd laat zien. Film installaties, jonge kunst en nieuwe media, en een soms wat onvoorspelbaar verloop van ‘events’. Soms knalvol, soms staat de binnenplaats compleet leeg. Een programma als een uit de kluiten gewassen artist-run-space, in plaats van een mini-MoMA. Een verademing (het programma in zijn geheel bedoel ik, inclusief de risico’s).
T/m 24 januari a.s.
Kw-berlin.de/en/exhibitions/whos_speaking_519
T/m 24 januari a.s.
Leave a Reply