Met Lauf der Dinge van Peter Fischli & David Weiss heb je een van de grote klassiekers van de 20ste eeuw in huis. Extreme toegankelijkheid meets buitengemeen spannend ook. Het is prettig om naar te kijken èn het heeft dat je ne sais quoi dat grote kunst eigen is. Aangenaam, schoon en verheven ineen. Kom daar maar eens om.
kunsthalkade.nl/tentoonstelling.php?item=2728
Lauf der Dinge is een mooie kapstok om divers fraais op de coulissen te hijsen. Zo’n noemer biedt vanzelf samenhang en heb je nodig om te marketen. Oorzaak en gevolg. Het klinkt bijna als een opdracht/stijloefening eerstejaars kunstacademie, ‘om de spiertjes alvast wat los te krijgen’
Domino is altijd leuk. Zo met twintig projectoren en bakstenen heerlijk kunstzinnig. Damián Ortega. Een van de hoogtepunten.
Een zaal vol ronk, ruis en getik.
Sam Taylor-Johnson versnelde vervalvideo’s; van haas tot smut, van fruit tot schimmel. Timelaps een stilleven van fruit of dood gehangen haas. Doet het altijd goed.
Gerrit van Brakel is naast Fisschli/Weis een andere hoofdmotor van de tentoonstelling. Diverse gekke machines van die brabo – machines die allemaal nagenoeg niks doen. Op grond van temperatuurschommelingen in drie maanden een kwart cirkeltje tekenen bijvoorbeeld.
De eerste aanzet is gesmokkeld. Tekenmachine aan het werk.
Iets met de wind. Maar deze staat binnen.
Zoro Feigl’s Hoop doet het ook aan het plafond geweldig. Weinig fotogeniek dat beeld. In het echt is het hypnotiserend, fascinerend, non plus ultra.
Van Driessen Verstappen was ik nooit zo’n fan. Generieke morphing who cares. Maar de doos die hier staat is geweldig. 58 ventilatoren muteren een zandlandschap in zwarte doos.
Binnen een voortdurende zandstorm.
Kim Abeles stelde de schone vaat fraai afgeplakt aan smog bloot. Leuk servies krijg je dan.
Spullenmannen van het knopjesmuseum.nl (Opent 12 februari, gaan we zeker ook naartoe)
Grote kogel rolt met kabaal.
Berndnaut Smilde met mooie projecties: de groei van wolken vatgelegd.
Er hangen diverse monitoren waaronder deze met werk van Evelien Lohbeck.
Je wenst Kade een dubbel budget toe voor grotere screens. Niet alles hoeft musical maar al te monitoresque hoeft ook weer niet.
Anders kan wat youtube is youtube blijven.
Zeger Reyers pak kranten; daar zal nog het een en ander uit groeien.
Lampenkappen van Hildegard Tholens. Op zich fijn design. Smelt je eigen lampenkap. Maar het voelt zo Bijenkorf ineens. Als een etalage op een koopzondag.
Nieuw werk Roman Signer. Op de opening uitgevoerd in de grote zaal. Zakken knallen, ton rolt van plank de zaal in.
In de kelder het beeld wat moet ik hier nu weer van denken van Semâ Bekirovic.
HeyHeyHeyDeHaas met Melvin de Machine: pocketversie Lauf der Dinge is vooral beetje flauw, beetje amusant.
Kunsthal Kade neemt een fijne plek in het landschap. Ergens tussen links de virtuele top van de kunstpiramide Appel, Bak, Witte de With, Casco affijn wat zoal kunst mag heten, Rijksderivatief lat hoog drempel hoog en het lijkt ergens op elkaar en rechts de museale stand van zaken Stedelijk, Boijmans, Gemeentemuseum, meer achter de feiten aanlopen.
Kade doet toegankelijk publieksgericht programmeren. Met een relatief klein team en een bescheiden budget wordt driemaal per jaar iets onderscheidends neergezet.
Hulde Robbert Roos en team. (Next 23?! Braziliaanse kunstenaars onder de noemer Soft Power het zal mij benieuwen.)
Aanrader, nog tot 1 mei.
Ken uw klassiekers, JB. 21e eeuw? Welnee, diep in de 20e: Der Lauf der Dinge dateert van 1987!Origineel op 16 mm.
Jazeker Arno: die beoogde nul om twintigste te formuleren was zomaar een één geworden; zal wel aan de indeling van mijn toetsenbord hebben gelegen. Of toch gewoon “vorige eeuw” of “van vroeger” optikken. Is aangepast, dank.