Tijdens de coronapandemie bezoek ik online tentoonstellingen om op de hoogte te blijven van de kunstwereld internationaal.
Vandaag bezoek ik Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía in Madrid, om de prachtige tentoonstelling Aan een raaf en orkanen die vanuit onbekende plaatsen geuren van verliefde mensen terugbrengen van Petrit Halilaj (Kostërrc, Kosovo, 1986) te bekijken.
Museoreinasofia.es/en/exhibitions/petrit-halilaj
Halilaj heeft het Palacio de Cristal veranderd in een gigantisch nest door er voedselplekken in te richten voor vogels en andere dieren die in en rond Parque del Retiro wonen. Binnen is buiten. Halilja hoopt ze met deze ingreep naar binnen te lokken.
Vogels zijn kenmerkend voor de kunstenaar, zij symboliseren de overschrijding van de grenzen van het moderne denken tussen subject en object, cultuur en natuur.
Hij heeft zich voor deze tentoonstelling laten inspireren door het bijzondere paringsritueel van prieelvogels, die uitgebreide structuren (‘bowers’) maken en deze decoreren met kleurrijke voorwerpen om een partner aan te trekken.
Samen met zijn partner Álvaro Urbano, heeft hij in het nest immens grote Forsythia, palmzaden, kersenbloesem, papavers, anjers en lelies gemaakt. Om hun liefde te vieren hebben zij Palacio de Cristal verandert in een ontmoetingsplek waar de liefde gevierd wordt. Het heeft echter ook een sociale en politieke dimensie omdat het ook herinneringen oproept aan het koloniale verleden van het Palacio de Cristal.
Online te zien: Museoreinasofia.es/en/exhibitions/petrit-halilaj
Ik heb deze expositie van de zomer in levende lijve mogen ervaren;
Wat ik zag was vooral heel veel, waarschijnlijk in China verwaardigt etalagemateriaal. (Ze zijn daar heel sterk in kunstbloemen maken, maar toch is het altijd levenloos en treurig) Het was er enorm druk en heel populair voor selfies. Dat betekend dus dat niemand naar de kunst kijkt of er ook maar iets van meekrijgt. De plek zelf is geweldig mooi en geen makkelijke. Ik kom nog wel eens in Madrid en heb daar heel vaak mislukte exposities gezien. Vooral als men erg zijn best gaat doen om op de ruimte en omgeving te reageren, dan leg je het snel af. Deze expo was wel een beetje een diepte punt. Maar online voel en ruik je het park niet. Helaas.
Jij zegt het Serge; als ik het zo zie lijkt het me ook om te huilen, Instagramkunst van de ergste soort. Etalagewerk.